متن سخنرانی دبیرکل سازمان ملل متحد پس از نشست دو روزه افغانستان امروز دردوحه که دفتر یوناما آن را منتشر کرده است.
“کنفرانس مطبوعاتی سرمنشی سازمان ملل متحد در مورد افغانستان
سلام علیکم!
خانم ها و آقایان، از حضور تان سپاسگزارم.
از اینکه دوباره به دوحه آمده ام خوشحال هستم.
اجازه دهید با ابراز تشکری از دولت قطر بابت مهمان نوازی بی مثال شان صحبت های خود را آغاز کنم .من به دوحه بخاطر تشکیل جلسه نمایندگان خاص کشورها برای افغانستان جهت تبادل نظریات صریح و سازنده آمده ام. و بسیار خوشحال هستم که توانستیم با قطعنامه ۲۶۸۱ شورای امنیت که به تاریخ ۲۷ آپریل به اتفاق آرا تصویب گردید و خواستار مشارکت کامل، برابر، معنادار و مصئون زنان و دختران در افغانستان شد، به این جلسه داخل میشویم.روحیه وحدت که در جلسه تصویب قطعنامه مذکور نشان داده شد به این نشست که ما داشتیم منتقل شد.
این جلسه در مورد ایجاد یک رویکرد مشترک بین المللی بود، نه در مورد به رسمیت شناختن مقامات حاکم طالبان.و آنچه مهم بود اینکه تمام ما نگرانی ها و محدودیت های یکدیگر را درک می کنیم، اما توافق کردیم که کار مشترک به نفع همه ما است و افغان ها در این میان در رده نخست قرار دارند.
اشتراک کننده گان در مورد نیاز به یک استراتیژی تعامل که در امکانیت به ثبات افغانستان به حل نگرانی های مهم هم اجازه دهد، به توافق رسیدند. اشتراک کنندگان از ثبات افغانستان نگران هستند و این نگرانی های جدی را ابراز کرده اند.آنها به حضور مداوم سازمان های تروریستی مربوط می شوند – خطری که کشور ها، منطقه و مناطق دیگر را تهدید می کند.
مشارکت همه، که به صورت اهم شامل حقوق بشر، اللخصوص حقوق زنان و دختران می شود، توسط تصامیم اخیر طالبان به شدت تضعیف گردیده است. و افزایش قاچاق مواد مخدر با تمام پیامدهای عمیق آن.
در حالی که کشورهای مختلف اولویت های متفاوتی را برای این نگرانی ها ابراز کردند، اما با توجه به وضعیت خود شان، به طور عمومی درک می گردد که این نگرانی ها به هم پیچ خورده اند.
اولیت بخشیدن به یک موضوع به معنی نادیده گرفتن اهمیت موضوعات دیگر نبود که امکان یک رویکرد مشترک کلی را میسر می کند. جهت به دست آوردن اهداف خود، ما نمیتوانیم به تعامل خود پایان دهیم. اکثریت خواستار موثرتر بودن تعامل و مبتنی بر تجارب آموخته شده از گذشته بودند. سازمان ملل متحد به استفاده از قدرت سازماندهی خود به پیشبرد رویکرد آینده نگری که مردم افغانستان را در اولویت قرار می دهد، و به گونه ای که مکمل ابتکارات و بسترهای از قبل موجود منطقه ای باشد، ادامه می دهد.
بعد از یک دور مشورت ها، من آماده ام که یک جلسه مشابه را سازمندهی کنم. از همراهی نماینده خاص خود برای افغانستان، خانم روزا اوتونبایوا خوشنود و ممنون هستم، که در این زمان مغلق و پر چالش، تلاش های ما را جهت تعامل رهبری می کند. ما چشم به راه ارزیابی مستقل درج در قطعنامه شماره ۲۶۷۹ شورای امنیت سازمان ملل متحد هستیم که خواهان توصیه های آینده نگر برای رویکرد یکپارچه و منسجم توسط جامعه بین المللی برای چاش های فعلی پیشرو در افغانستان است.
هماهنگ کننده خاص برای ارزیابی، سفیر فریدون سینیرلی اوغلو به جلسه معرفی شد و کار خود را به طور جدی آغاز کرده است.
خانم ها و آقایان رسانه ها
اجازه دهید که منحیث سرمنشی سازمان ملل متحد یک سلسله نظریات خویش را ارایه دهم.کار دشواری است که شدت اوضاع افغانستان را دست بالا گرفت. این بزرگترین بحران انسانی امروز در جهان است. نود و هفت درصد مردم افغانستان در فقر زندگی می کنند که ۲۸ میلیون تن برابر به دو سوم جمعیت این کشور را دربر میگیرد و امسال برای زنده ماندن به کمک های بشردوستانه نیاز دارند. شش میلیون کودک، زن و مرد افغان در یک قدمی شرایط قحطی قرار دارند.در همین حال، بودجه در حال متلاشی شدن است.طرح واکنش بشردوستانه ما که با هدف دریافت ۴.۶ میلیارد دالر است، تنها ۲۹۴ میلیون دالر برابر به ۶.۴ درصد تمام بودیجه مورد نیاز را دریافت کرده است. اما تامین مالی تنها نگرانی نیست. کتله عظیم کارمندان ما که کمک های حیاتی را فراهم میسازند، اتباع افغان هستند. و بسیاری از آنها کمک رسان زن هستند.
ممنوعیت کنونی کار زنان افغان برای سازمان ملل متحد و سازمان های غیر دولتی ملی و بین المللی غیرقابل قبول است و جان ها را به خطر می اندازد.
بگذارید که واضح بگویم: ما هرگز در برابر حملات بی سابقه و سیستماتیک به حقوق زنان و دختران خاموش نخواهیم ماند.ما همیشه صدای خود را بلند میکنیم زمانیکه میلیون ها زن و دختر خاموش شدند و از دید اجتماع در حال حذف شدن هستند. این نقض شدید حقوق اساسی بشر است.این عمل همچنین تعهدات افغانستان را تحت قوانین بین المللی یعنی قانون حقوق بشر نقض و اصل عدم تبعیض را که یک اصل اساسی منشور ملل متحد است، نقض میکند.و عمداً توسعه کشوری را تضعیف می کند که برای دستیابی به صلح پایدار و کمک به ثبات منطقوی به مشارکت جدی همه نیاز دارد.
خانم ها و آقایان رسانه ها
در طول دهه های گذشته، ما ماندیم و عرضه خدمات کردیم. و مصمم هستیم که شرایط لازم را برای ادامه عرضه خدمات جستجو کنیم. کمک های بشردوستانه برای میلیون ها افغان یک راه نجات سریع است.
سازمان ملل متحد در تعهد ما برای حمایت از مردم افغانستان تزلزل نخواهد کرد. متشکرم.
سوال: آقای سرمنشی، آیا شرایطی برای زمینه سازی وجود دارد که با طالبان ملاقات کنید؟
سرمنشی: هر گاه زمان مناسب برای انجام این کار باشد، بدیهی است که این پیشامد را رد نمی کنم. اما امروز، زمان مناسب برای انجام این کار نیست.
سوال: گام بعدی جامعه جهانی در مورد افغانستان چیست؟
سرمنشی: طرح های متعددی در حال اجرا است، اما من موافقت کرده ام که در آینده نزدیک جلسه دیگری را تشکیل دهم تا بتوانیم از این جایگاه به عنوان بستری استفاده کنیم جایکه بسیاری از طرح های متنوع کنار هم قرار میگیرند.”
